Topmodel in één uur?

Net als een écht glossy-model ga ik uren in de make-up, krijg ik een mooie jurk aan en word ik gefotografeerd in een professionele studio met een heel team om mij heen. Het voelt ongemakkelijk om een positie aan te nemen die zelfverzekerd overkomt, want ik heb natuurlijk van mezelf al genoeg dingen die ik weg zou willen swifferen als het even kan.

De foto’s worden ingeladen op de computer en ik ben onder de indruk. Zo gestyled en professioneel gefotografeerd heb ik mezelf niet eerder gezien. De onbewerkte foto’s vind ik mooi. Nu kijken of ik ze straks nog steeds mooi vind. Mike werkt al sinds 1993 als fotograaf, en dus ook als fotobewerker. Hij heeft het photoshoppen zichzelf aangeleerd en hij heeft zelfs zijn eigen eerste photoshop-computer gebouwd. Ik werk al een jaar met hem samen bij verschillende shoots. Hij was dan ook de enige met wie ik dit aandurfde. We gaan achter de computer zitten en hij begint met zijn magische kwasten te werken.

Close-up

We beginnen met de close-up foto (bovenstaand). Als hij even bezig is zie ik niet snel verschil, hij verandert puur wat kleuren en haalt wat losse haartjes weg. Als hij inzoomt zie ik neushaartjes en een snor. Shit, heb ik dat echt? Ik weet dat hij straks nog van twee kinnen, eentje moet maken. Al snel slinkt mijn hoofd in. Ik heb geen onderkin meer en geen oneffenheden op mijn gezicht. Mijn haar daarentegen wordt wat blonder en volumineuzer gemaakt. Zelfs rimpeltjes bij mijn hals zijn weggehaald, terwijl voor mijn gevoel iedereen die heeft.

Op de foto heb ik een flinke buste, maar nog niet flink genoeg. Eén borst geeft een mooi decolleté, in tegenstelling tot de ander. Mike kopieert mijn rechterborst en spiegelt hem, deze komt op de plek van de linkerborst. Hoppa, ineens heb ik twee borsten die samen een flink decolleté vormen. Het contrast van de foto wordt wat sterker gemaakt en de fotograaf doet een finishing touch. Als het af is zet hij de foto’s naast elkaar. Wauw, ik vind mezelf op de onbewerkte foto ineens een stuk minder mooi.

Onzeker

Op de gephotoshopte afbeelding daarentegen vind ik mezelf méga knap. Ondanks dat ik weet dat het puur nep is, word ik er door beïnvloed. Ik ben onzeker. Dit is dus wat mensen ervaren als zij een magazine lezen of een reclame zien met nep beeld. Ze worden onzeker, ondanks dat ze weten dat het niet echt is. Geen enkel model of celebrity gaat na een fotoshoot puur het tijdschrift in.

Ik weet dat hij straks nog van twee kinnen, eentje moet maken

Een paar mensen die ook in de studio zijn, komen even kijken bij het resultaat. Juist tegenover hen voel ik me onzeker als ik de twee foto’s naast elkaar zie staan. Zouden ze me nu ook dik of minder mooi vinden op de natuurlijke foto? Terwijl ik eerst vrij enthousiast over dit beeld was. En dan zijn we nog niet eens aan de foto begonnen waar ook mijn hele lichaam op staat!

Full body

Als de full body foto op de computer verschijnt ben ik wel iets minder enthousiast. Ik zie mezelf niet graag in kleding die zo strak zit bij mijn taille. Waarschijnlijk houd ik daarom ook mijn handen op mijn zogenoemde lovehandles. Het jurkje wordt kreukloos gemaakt (gelukkig is dat in mijn gezicht nog niet nodig), mijn taille gaat van muffintop naar grasspriet en aan mijn complete lichaam wordt een paar centimeter lengte extra geplakt.

Mijn ongeschoren benen - jeetje wat heb ik me slecht voorbereid - worden handmatig ‘Venus’-proof gemaakt en mijn haar wordt weer wat hoger gemaakt. Mike zet de make-up nog wat extra aan, zelfs nadat ik twee uur in de stoel van de visagist heb gezeten. Met de kleuren wordt weer wat gespeeld en het contrast wordt verhoogd. Als de beelden naast elkaar worden gezet is het net alsof ik een tweeling zie. Het gezellige kleine propje met naast haar de knappe zus met meterslange benen en een zandloperfiguur. Dit is heel confronterend. Elke millimeter is aan mij veranderd. Zo veel moet er dus aan mij gebeuren voor ik in de buurt kom van het schoonheidsideaal.

Social Media

Ik plaats de foto’s van deze productie naast elkaar op social media met de vraag: welke foto vinden jullie beter passen bij het huidige schoonheidsideaal? Er zijn ook veel familie en vrienden die mij volgen, dus ik gok dat veel mensen gaan zeggen: “Jij bent véél knapper op de foto waar je jezelf bent, dat is voor mij het schoonheidsideaal.” Ik ben naïef, want bijna iedereen is eerlijk en vindt de bewerkte foto beter bij het ideaal passen. Pijnlijk, maar realistisch, dat weet ik zelf diep van binnen ook. 

Photoshop maakt geen persoon, photoshop maakt een surrealistische droom.

Dit verhaal wil ik delen om te laten zien wat photoshop met mensen doet. Wat mensen tegenwoordig een uiterlijk vinden dat aan het schoonheidsideaal voldoet, is op en top perfect. Dit is een beeld waarvan we momenteel denken dat het realistisch is als we het zien op onze Instagram-feed of in een magazine. Als we dit proberen na te streven komen we er snel genoeg achter dat het nep is, maar alsnog blijven we doorgaan met het perfectioneren van ons uiterlijk.

Voor mijn gevoel willen we té graag de perfecte, surrealistische versie van onszelf zijn, die in de buurt komt van dat mooie plaatje uit een boekje of op televisie. Dat is precies de reden waarom we tegenwoordig zoveel bezig zijn met uiterlijk. Terwijl zeg nou zelf: als je de bovenstaande stappen gelezen hebt, dan snap je ook dat ik die persoon op de gephotoshopte foto niet meer ben. Photoshop maakt geen persoon, photoshop maakt een surrealistische droom.

Meer lezen van onze Expert Annemiek? Kijk dan ook naar deze blogs.