Opgelucht, moedeloos en geïrriteerd
En wéér zaten we met spanning voor de buis om te weten of we door mochten werken of niet ...
Vanaf het moment dat de extra ingelaste persconferentie werd aangekondigd stond de telefoon roodgloeiend. Een teken aan de wand; nu bellen anders kan ik niet meer. En dan met de nadruk op 'ik'.
Precies hoe de maatschappij nu is, iedereen is vooral gericht op zichzelf. Niets verkeerds aan, begrijpelijk en zelfs te voorspellen.
Iedereen van het team werd vervolgens maximaal ingezet binnen de mogelijkheden die er waren.
Gelukkig bleven we open!
Nu met minder uren en veel drukker, het is maar hoe je veiliger wilt bewerkstelligen ... Meteen afspraken gemaakt met het team over hoe we dit gaan aanvliegen.
Iedereen in de meedenk modus en huppakee weer aan de bak. Opgelucht dat we er nog zijn, maar geïrriteerd dat er weer een beperking werd toegevoegd.
Nu weer hopen dat het goed gaat en afwachtend wat de volgende stap gaat worden.
Moedeloos worden we pas als we weer dicht gaan.
Entree beleid met QR? G2 G3?
Alles om open te blijven. Wij gaan voor openblijven en hopen dat we er niet op afgerekend worden. Moedeloos worden we pas als we weer dicht gaan.
Succes allemaal!!
