Op reis tijdens COVID-19: mediteren & zen blijven
“Als het volgens plan loopt, zijn dit de landen in volgorde: India, Nepal, Myanmar, Vietnam...” lees ik terug vanuit Thailand, onze eerste bestemming van de wereldreis, terwijl we midden in de zogenaamde Corona-crisis zitten. Tja, je kunt wel stellen dat het verbazingwekkend snel niet meer volgens plan liep. We zitten al bijna twee maanden in een bungalow op een Thais eilandje zo groot als Amsterdam en vanzelfsprekend heb ik nog niet de kans gekregen om naar de kapper te gaan of een massage te nemen. Laat staan een local leren kennen. Het zit er nog even niet in, maar ik heb nu wel mooi de tijd voor wat me-time. En vooral in deze periode is het extra belangrijk om goed aan jezelf te denken.
Zo’n 4 dagen voordat we het vliegtuig, zoals we ons destijds hadden voorgenomen, naar India zouden nemen, popte er een nieuwsbericht op op het scherm van onze telefoon. “India beleeft bloedigste rellen in decennia: 37 doden, honderden gewonden”. Dan slik je wel even wanneer er een vliegticket naar India naast je ligt voor vier dagen later. Fast forward naar twee dagen later – onze eindbestemming konden we op de valreep veranderen naar Thailand. Zo gezegd, zo gedaan. Op naar Bangkok.
De eerste twee weken verliepen vlekkeloos, we hadden de tijd van ons leven terwijl we onze – op het laatste moment - uitgestippelde route door Thailand begonnen en destijds leek het allemaal nog wel mee te vallen. In de eerste paar steden was de sfeer fijn en zorgeloos, maar eenmaal in Pai ging het vliegensvlug bergafwaarts in de hele wereld. Hoe vaker we de reisapp refreshten, hoe meer landen er oranje kleurden. Binnen twee dagen was elk land op de wereldkaart op slot en hebben we tot diep in de nacht vluchten en hotels geannuleerd die nog klaar stonden. Vraag me niet hoe Pai was. Ik kan je wél uitleggen hoe je tickets annuleert.
Het hier en nu
Inmiddels zitten we al zo’n anderhalve maand vast op een klein eilandje in het zuiden van Thailand, Koh Samui. Tot een paar dagen geleden was bijna alles op het eiland dicht, en – net als waarschijnlijk meerdere mensen – merkte ik dat de verveling, de isolatie en mijn gedachtes aan mij begonnen te knagen. Al snel kwam ik erachter dat me-time cruciaal is tijdens een periode als deze, dus begon ik gebruik te maken van het zwembad en de zee die ik tot mijn beschikking heb. Bijna elke dag ben ik zo’n 2 uur lang in het zwembad of aan het strand te vinden. Het zwembad gebruik ik om te sporten, en wanneer ik even helemaal tot rust wil komen zit ik in de branding van de zee mijn favoriete meditatie-podcasts te luisteren. Ik sluit mijn ogen en focus me enkel op het hier en nu. Het geluid van de golven, het gevoel van de zon op mijn huid en het zand tussen mijn tenen. En stiekem droom ik ook een beetje over het moment dat we onze reis kunnen voortzetten...
Lees ook van Cleo; 1 rugzak, 12 landen: wij gaan op wereldreis!
