Home Perspectief voor kappers & barbers op de vlucht
BEWUSTWORDING

Perspectief voor kappers & barbers op de vlucht

We zijn alweer een week terug in Nederland en met gemengde gevoelend kijk ik terug. Aan de ene kant trots op wat we in 3 dagen hebben verricht, aan de andere kant was het eigenlijk te kort en hadden we nog zoveel meer willen doen. Daarnaast voelt het raar om weer comfortabel door te leven, terwijl we weten dat daar de mensen die we hebben leren kennen in onzekerheid zitten en geen kant op kunnen. Maar het is mooi wat we achter hebben gelaten; een fundament waar de getrainde kappers en barbers verder mee kunnen. Dat verdienen ze gewoon!

We zijn er klaar voor! V.l.n.r.: Michael Joseph (fotograaf), Barbra Oliemans (trainer make-up), Ronald de Bont (trainer barbers), Eline de Hont (trainer knippen & kleuren), Ilham Mestour (trainer knippen & styling), Nero de Boer (trainer barbers), Marc van de Hare (oprichter BarberSociety & projectmanager barbershop), Marit Heemskerk (oprichter WieWatHaar & projectmanager beautysalon), Ron van der Bend (technician).

Vertrek

Donderdagochtend, 14 november. We stonden met een slaperig hoofd op Schiphol, het was tenslotte 5 uur! We waren met 9 man en dan was er nog een groot team van het creatieve bureau Maak, die dit jaar had besloten als 'teamuitje' deze mensen te helpen door de beautysalon en barbershop ter plekke te gaan opknappen. Ons team ging zich voornamelijk bezighouden met de educatie van de kappers en barbers in Kara Tepe, een vluchtelingenkamp met de beste voorzieningen van het eiland Lesbos. Deze campus heeft voor elk gezin een droge en redelijk warme plek en de sfeer is over het algemeen rustig en goed. Dat komt niet in de laatste plaats door de hulporganisatie Because we Carry, die zorgdraagt voor de activiteiten, warme kleding regelt en elke ochtend ontbijt uitdeelt. Zij zijn het ook die ons begeleiden met dit project.

Op Kara Tepe was al een beautysalon (op de foto onder kun je dat zien, links met de witte ramen. Rechts staat de container voor de barbershop, die daar onlangs is geplaatst. Wij gaan Because we Carry nu helpen de beautysalon en barbershop naar een hoger niveau te tillen.

Linksonder de 'oude' situatie; beide containers werden groen geschilderd

Dag 1

10 amandelen

De eerste dag gingen we meteen aan de slag. Vroeg in de ochtend gingen we mee ontbijtjes uitdelen, die Because we Carry verzorgt voor de bewoners. Ieder gezin krijgt 2 broden, een banaan per persoon en een paar smeerkaasjes en wat verse groenten. Zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven krijgen als extra elk 10 amandelen. Dat laatste mocht ik uitdelen en het viel me op hoeveel nootjes ik kon uitdelen. Schuchtere handen staken buiten de deuren. Soms een mannenhand, dan een kinderhandje of die van de moeder zelf. Vermoeide, verlegen gezichten, blij met 10 nootjes.

Linksboven en rechtsonder: Bahar

Vrouwen met een verhaal

We hadden afgesproken dat de trainingen in de ochtenden gegeven zouden worden, zowel voor de beautysalon als de barbershop, zodat bureau Maak ook tijd had om deze plekken te schilderen en op te knappen. Ik was voornamelijk aanwezig in de beautysalon, dat een 'women's only' gebeuren is, dus met de deuren gesloten. Elvira woont op Lesbos en werkt daar elke dag. Tien jaar geleden kwam zij zelf als immigrant uit Albanië naar Griekenland met haar 3-jarige zoontje. Daarom weet zij als geen ander hoe het is om vreemdeling te zijn in een ander land. Als een van de eersten hielp ze mee in het andere kamp Moria en later is ze naar Kara Tepe gegaan om daar de beautysalon te runnen. En dan is er nog Bahar uit Iran, een zachte lieve vrouw die snel emotioneel werd en trouw elke middag terugkwam om te helpen opruimen en schoonmaken. Onzeker en bescheiden zagen we haar opbloeien naarmate we elkaar beter leerden kennen. Ze was als een kind zo blij met haar nieuwe highlights.

Sahar

Of Sahar uit Syrië, die steeds aantekeningen in het Arabisch aan het maken was tijdens de les. Leergierig en nauwkeurig, vastbesloten om verder te komen in dit vak. En dan Dilo, een schoonheid die al 2 jaar lang wacht om haar verloofde weer te zien, die in Duitsland woont. Tranen sprongen in haar ogen als ze over hem praat. Een mooi gezichtje met donkere sprekende ogen en prominente wenkbrauwen, die ze ooit heeft laten tatoeëren. Een jong meisje dat haar mooiste jaren in een kamp verslijt en droomt over een betere toekomst. Stuk voor stuk mensen met verhalen, die toevallig samenkomen omdat ze één ding met elkaar gemeen hebben; ze zijn gevlucht voor oorlog en geweld.

Een schouderklopje van Ronald ...

De mannen intussen

In de Yurt op het centrale plein, waar ook de barbershop en beautysalon lagen, werd tegelijkertijd de barber training gegeven door Ronald en Nero. Zij hadden oefenkoppen meegenomen en toen ik tussendoor even kwam kijken, zag ik de aanwezige mannen super geconcentreerd aan het werk. De motivatie was enorm, mooi om te zien! Intussen waren Marc en Ron bezig om de electriciteit in de container aan te sluiten zodat de meegenomen led-verlichting zo snel mogelijk kon branden. Want ook in Griekenland worden de dagen snel korter en dan komt verlichting goed van pas.

Zorgeloos mooi

Om 1 uur was de training afgelopen en in de middag zouden wij, Barbra, Ilham, Eline en ik naar de Yurt gaan om daar de vrouwen en kinderen te verwennen met gelakte nagels en een leuke vlecht of updo. We hadden een lading lakjes meegekregen van Essie en haarspeldjes van Zenner en die namen we mee. Drommen vrouwen, tieners en kleine meisjes drongen om ons heen voor een nieuwe look. Het was druk en gezellig en dan merk je ook dat je soms geen taal nodig hebt als je kunt communiceren in de taal die alle vrouwen verbindt; de wens om even zorgeloos en mooi te zijn. Een mooie, gezellige middag.

Dag 2

Knipbeurten

Het werk vordert en langzaam kleuren de containers groen. Het is een race tegen de klok want het gaat vandaag regenen en de verf moet nog drogen. Binnen in de salon worden de vrouwen steeds losser. Vandaag staan knippen en makeup op het programma en om de beurt mogen de vrouwen een plukje knippen van het model in de stoel. Ilham en Eline laten zien hoe je het beste de schaar en kam vasthoudt, terwijl Barbra de vrouwen erop wijst dat je lippenstift toch echt met een wattenstaafje moet aanbrengen om infecties te voorkomen. Ook de mannen leren hoe je met een tondeuse werkt en hoe je die moet ontsmetten met Barbicide, die ook gedoneerd is voor de barbershop.

Bahar proest het uit als ze niet meer weet waar ze haar kam moet laten

Boven: Dilo probeert het haar van Bahar te knippen onder toeziend oog van Eline; Elvira (links) kijkt aandachtig mee

Hard aan het werk; linksonder de altijd opgewekte Do van Because we Carry

Clowns

De middag hadden we vrij dus we helpen waar we kunnen. Ik zit even buiten voor de container en ineens duikt een vrolijk meisje op die wenkt dat ik snel moet komen. Ze zal een jaar of 8 zijn en opgewonden huppelt ze richting het plein. En dan zie ik wat ze bedoelt; een groepje clowns met een horde kinderen achter zich aan die joelen van plezier. Prachtig om te zien hoe deze Clowns without Borders kinderen uit verschillende landen weten te vermaken. Ik schreef er al eerder een artikel over:

[vision_button url="http://https://innerbeautymag.com/2018/11/20/i-am-mustafa/" class="button" size="large" color="silver" target="_self" lightbox_content="" lightbox_description=""] Opinie: Hey Mustafa! [/vision_button]

Dag 3

Happy faces

Het is alweer de laatste dag! Vandaag worden de trainingen afgesloten met de uitreiking van de certificaten. In de beautysalon gaat de training een uur langer door want vandaag worden een paar kleurtechnieken uitgelegd door Eline. Als het aan deze vrouwen ligt, wordt blond dé haarkleur dit seizoen. Hoe lichter, hoe beter lijkt het wel. Zonde, want ze hebben zelf vaak prachtig haar. De sfeer is inmiddels helemaal vertrouwd, het lijkt alsof we er al weken zijn. Inmiddels heeft de container van de barbershop licht en vandaag worden ook de 3 prachtige, stoere werkplekken van het Duitse bedrijf 1o1 Barbers geplaatst. In de Yurt wordt de barber training afgesloten met de uitreiking van de certificaten van Keune en iedere barber krijgt bovendien een goodiebag mee naar huis. Trotse, blije gezichten, mooi om te zien. Intussen is de barbershop ook zo goed als af. We hebben bij een vintage winkel een mooie roodfluwelen Chesterfield bank gescoord, die diezelfde middag wordt geleverd. De ramen gaan niet meer lukken, die worden de maandag daarop gemaakt. Maar verder is alles klaar zodat in de middag de kersverse barbers an de slag kunnen in hun nieuwe shop!

Allemaal geslaagd!

De mannen kunnen het bijna niet geloven, wát een heerlijke hang-out waar ze even alles kunnen vergeten!

Graduation day!

Ook in de beautysalon worden vandaag de certificaten uitgedeeld. De dames krijgen er zelfs twee; één van Delilah voor de make-up en een van Keune voor het haar. Ook hier zijn er goedgevulde goodiebags en samen eten we een grote doos chocolaatjes op om het te vieren. Tranen bij de cursisten én bij ons, de vrouwen houden hun certificaten goed vast. Dit hebben ze zo verdiend en je kunt van de gezichten aflezen hoe vastbesloten ze zijn om iets van hun toekomst te maken. De wil is er, nu maar hopen dat ze ook echt de kans krijgen!

Leren en dan stralen met het certificaat in de hand

De beautysalon

Ook de mensen van Maak hebben niet stilgezeten. Totdat het donker is wordt hard gewerkt aan de inrichting van de salon. Iedereen helpt mee, ook  de vrouwen  uit de salon komen terug. Weer tranen als ze het resultaat zien, dit is voortaan hún plek waar ze zich veilig en gewaardeerd kunnen voelen.

Het resultaat met voldoende spulletjes in de kasten

Het kamp Moria dat zo overvol is dat overal tentjes zijn neergezet

Moria ...

In de middag zijn we met een klein groepje nog iets gaan doen. Want we wilden met eigen ogen zien hoe de situatie op Moria was, ook deze mensen mogen we niet vergeten. Helaas is de situatie in het overbevolkte instroomkamp Moria niet zo goed, daar durven vrouwen 's nachts niet eens naar het toilet uit angst verkracht te worden. Daar leven hele gezinnen in lekkende, koude tentjes en zijn er veel spanningen tussen diverse groepen. Ik ben er met een klein groepje geweest om de situatie te zien en ben erg geschrokken. Doordat ik dit gezien heb, kon ik met nog meer bewondering zien hoe liefdevol de mensen van Because we Carry dag in, dag uit het leven van de mensen op Kara Tepe proberen te verbeteren. Met gemengde gevoelens keer ik weer terug naar Kara Tepe en de gedachten spoken door mijn hoofd. We moeten nog maar eens goed nadenken en met elkaar bespreken wat hier eventueel mogelijk zou zijn.

Een dan naar huis

En dan zit deze dag er ook op. Rond de beautysalon en de barbershop heerst een gezellige drukte. Buiten is het koud en pikdonker, maar binnen brandt het licht en werken de barbers lekker door. Met moeite nemen we afscheid en ik omhels die lieve, dappere vrouwen van Kara Tepe nogmaals. De mannen nemen afscheid van elkaar en knikken vriendelijk naar mij. We laten blije gezichten achter en we houden contact, want we gooien ze natuurlijk niet zomaar in het diepe. Het liefst waren we langer gebleven, maar dat kan niet en nu moeten we gaan nadenken hoe we dit gaan voortzetten op de lange termijn. Wij gaan naar huis, maar nemen hun mee in ons hart. Bij de uitrit kijk ik nog een keer om. Ik zie een klein hondje een stipje worden. Loulou.

Boven: zoals het was, onder: de nieuwe barbershop met ramen en openslaande deuren

Maandag

Katterig word ik wakker, ik was midden in de nacht thuisgekomen. De speeltoren van Edam tingelt alsof ik nooit ben weggeweest. Vredig en veilig. Meer dan ooit besef ik hoe ik bof en hoe gun ik anderen dat gevoel ook. Het contrast is enorm en hartverscheurend. Over en weer app contact met ons team vandaag, iedereen voelt zich een beetje onwennig, alle emoties komen nu pas los. Maar er is ook goed nieuws! Do appt dat de ramen van de barbershop worden gemaakt en stuurt een foto. Deze dagen in Lesbos zullen we denk ik nooit vergeten. We hebben in 3 dagen iets moois neergezet, we voelen ons verbonden met de mensen daar en voelen ons nu bijna schuldig om weer te leven in de overvloed van Nederland. Maar het is goed dat we zijn geweest. Met mij heeft dit zeker iets gedaan en nu wil ik gaan onderzoeken wat we nog meer kunnen doen, hoe we de continuïteit van dit project kunnen waarborgen. Alle teamleden hebben al toegezegd hier deel van uit te willen maken. Dat geeft hoop. En tenslotte Loulou. Ook zij heeft weer hoop op een betere toekomst, maar daarover later meer!

Beeld: Michael Joseph Photography & Marit Heemskerk

Lees hier meer mooie InnerBeauty verhalen!