Interview met Juno Burger
Juno doet inmiddels al 25 jaar energiewerk. Nadat hij zich niet meer happy voelde met zijn carrière in de zakenwereld, gooide Juno het roer om en omarmde hij wie hij echt was.
Juno is energiewerker en helpt mensen en bedrijven
Juno: “Ik was eind twintig toen ik druk bezig was carrière te maken in het bedrijfsleven. Voor de buitenwereld leek ik succesvol, maar voor mijn gevoel was er altijd een deel van mij dat niet meedeed. Als kind was ik al heel gevoelig voor allerlei energieën, maar door de tijd waarin ik opgroeide was daar destijds geen aandacht voor. Dat kon soms erg verwarrend zijn. Mijn eigen waarneming was vaak anders en werd niet bevestigd werd door de buitenwereld. Ik denk nu dat mijn kompas daarvan in de war is geraakt. Mijn reactie was om me af te sluiten voor die sensitiviteit. Hierdoor was ik niet echt in verbinding met mezelf en anderen en dat ging zich op den duur toch wreken. Ik ben toen op zoek gegaan naar mensen die mij daarmee konden helpen.”
Waarnemen en omarmen
Ik ben verschillende vormen van energiewerk gaan bestuderen en ben een praktijk aan huis gestart om mensen te kunnen behandelen. Zelf was ik in die periode natuurlijk ook veranderd, dit is niet een techniek die je even toepast, het bepaalt ook wie jijzelf bent.
Energetisch ben je dezelfde persoon, werk of privé.
De basis van mijn energiewerk is waarnemen en omarmen. Deze principes pas ik overal toe, of het nu gaat om een bedrijf of een individu. Eerst leer je bewust iets te ervaren en vervolgens kijk je ernaar met compassie. Alleen zijn de dynamieken binnen een bedrijf anders dan bij een individu. Bij een bedrijf spelen verschillende factoren een rol; je hebt het pand, de mensen die er werken, de klanten en ga zo maar door. Bovendien speelt bij een bedrijf soms de schizofrenie mee van mensen die op hun werk heel anders zijn dan thuis. Iemand kan een manager zijn, maar thuis niets te vertellen hebben. Als je daar energetisch naar kijkt, veroorzaken die twee rollen een disbalans. Energetisch kun je werk en privé niet scheiden.
Uitdaging bij echt verdriet
Zodra er iets heel ergs in je leven gebeurt, wordt het omarmen pas echt lastig. Op dat moment is het een enorme uitdaging om je reactie op het gebeurde te omarmen en te laten zijn. De paradox daarin is dat het voor je systeem wel het meest logische is om te doen, maar dat lijkt vanuit je mind helemaal niet logisch. Als je diep verdriet ervaart, zoals het overlijden van een dierbare, dan wil je die pijn niet voelen. Maar je wilt ook niet dat die pijn blijft. Je geprogrammeerde respons is dan om precies het tegenovergestelde te doen van ervaren en omarmen. Juist als verdriet heel heftig is, loop je tegen de grenzen van je compassie aan.
Bij heftig verdriet loop je tegen de grenzen van je compassie aan.
Stel, je maakt iets verschrikkelijks mee dat 100% spanning veroorzaakt. Inmiddels weet je dat je dat gevoel zou moeten omarmen, maar in de praktijk is je compassie daarvoor maar 30%. Dan is volledig omarmen onmogelijk en dat kan weer nieuwe frustratie opleveren. Wat helpt is om dan ook die frustratie weer te omarmen. Daardoor ontstaat er ruimte om je gevoel de volgende keer beter te kunnen omarmen.
Slachtoffer of schepper
Tegenslagen zie ik als een uitnodiging van het leven om je te laten zien dat er nog dingen zijn die niet omarmd zijn. Als je het gevoel hebt dat iets je overkomt of dat je iets aantrekt, dan sta je op een ontkrachte plek. Je bent dan slachtoffer van de situatie. Vanaf die positie is het heel lastig om iets te veranderen, want je voelt je machteloos. Ik denk altijd dat er in zo’n geval iets in je eigen systeem is waar je nog wat mee moet. Dat kan een deel zijn van je onbewuste programmering. Je kunt jezelf dan afvragen wat het in jou is dat bepaalde dingen steeds weer creëert. Op dat moment maak je een verschuiving van de plek van slachtoffer naar een plek van schepper.
Tegenslagen zie ik als een uitnodiging van het leven om je te laten zien dat er nog dingen zijn die nog niet omarmd zijn.
Ook bij ziekte geloof ik dat er iets in jouw systeem niet in balans is, wat deze ziekte creëert. Het is wel belangrijk om dit niet vanuit schuld te bekijken. Veel mensen geven anderen de schuld van wat hen overkomt, maar je moet ook niet jezelf daar de schuld van geven. Het gaat helemaal niet om een schuldvraag, het gaat om bewustzijn. 95% van je systeem is onbewust dus heel waarschijnlijk zal dat ‘iets’ ook onbewust aanwezig zijn en daar kun je dus niets aan doen. Maar dat heeft wel de power om telkens weer negativiteit te creëren. Door meer bewustzijn kun je proberen die dingen zichtbaar te maken, waardoor je ze kunt ontkrachten.
Creatie van je werkelijkheid
Ik geloof echt in creatie. De meeste mensen zijn de onbewuste schepper van hun eigen werkelijkheid en in mijn werk help ik mensen met het verschuiven van een onbewuste naar een bewuste schepper. Vaak komen de lessen dan vanzelf tijdens het waarnemen en omarmen. Dat komt omdat je dan inzicht gaat krijgen in je patronen.
Ik help mensen om van een onbewuste naar een bewuste schepper te transformeren.
Ik heb veel opvallende gevolgen van mijn energiewerk gezien. Zoals mensen die uit elkaar gingen na de clearing van een huis. En ook bij bedrijven heb ik meegemaakt dat de eerste reactie op een clearing was dat sommige mensen vertrokken. Want als een systeem wordt opgeschoond, kan het ook gebeuren dat mensen afscheid moeten nemen van elkaar. Dat is aanvankelijk onrustig, maar op den duur beter. Je lichaam werkt namelijk precies zo. Als jij een bacterie in je lijf hebt, gaat je lichaam ook opschonen en pas daarna kun je beter worden. Als een systeem ziek is, moet er toch eerst een soort uitzuivering komen. Dat is niet fijn, maar wel nodig.
Compassie en authenticiteit
Het is soms best intens om zoveel te zien, maar aan de andere kant vind ik het ook fijn. Ik krijg daardoor het gevoel dat ik ‘aan’ ben, dat ik leef. Die energie-uitwisseling is er altijd en ik denk dat je er maar beter bewust van kunt zijn. De informatiestromen op zich zijn niet het probleem, het gaat erom wat je ermee doet. Inmiddels heb ik voor mezelf wel een manier gevonden om dat goed te reguleren. Ik hoor weleens dat mensen het gevoel hebben dat ik dwars door hun heen kijk, maar ik vind dat juist fijn. Ik hou van authenticiteit en hierdoor creëer ik juist authentieke mensen om me heen. Compassie zie ik als een uitnodiging om jezelf te kunnen zijn. Als iemand voelt dat hij of zij niet wordt beoordeeld, maar liefdevol en met compassie wordt bejegend, zal die persoon eerder authentiek durven zijn.
Alles is verbonden
De dood zie ik als een transitie. Het fysieke lichaam stopt ermee, maar energetisch gaat er nog zoveel door. Het is niet iets waar ik bang voor ben. Wel is het belangrijk om alle facetten van het leven onder ogen te zien en te proberen die tijdens je leven op te lossen. Want de energie van de dingen die niet tijdens een leven worden opgelost, gaan ook na de dood verder. Alle spanning die tijdens een leven kan worden opgelost, hoeft later niet meer via een familielijn terug te komen. Zo kijk ik ook naar de wereld van nu, dat is een optelsom van alle levens die nog niet met alles hebben kunnen dealen en helaas gaat dat niet vanzelf weg. Want energetisch is alles met elkaar verbonden, zijn wij allemaal met elkaar verbonden. Dus als je iets oplost in je eigen leven, doe je dat indirect ook voor de ander.
Afzetten tegen iets
Ik zie het als mijn missie om een bijdrage te kunnen leveren door zoveel mogelijk spanningen op te lossen via mijn energiewerk. Het gezegde ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf’ is ook echt waar. Als genoeg mensen dat doen, gaat er ook in het collectief iets veranderen. Maar die verandering kan alleen plaatsvinden vanuit volledige acceptatie, ook van de schaduwkanten. Op deze manier kunnen niet alleen de conflicten in jezelf, maar ook op grotere schaal stoppen.
Ik wil een bijdrage leveren door zoveel mogelijk spanningen op te lossen.
Je ziet veel mensen die de wereld willen verbeteren, maar zich vervolgens weer afzetten tegen iets anders. Dat werkt niet. Als je er energetisch naar kijkt, houd je dan toch weer een bepaald conflict in stand. Je ziet dat wel bij demonstraties voor vrede, op zich natuurlijk een nobel streven. Maar eigenlijk wordt dan tegen de oorlog geprotesteerd. Energetisch geeft je dan ook energie aan die oorlog.
Onderlinge samenhang
Laten we zachter voor en bewuster met elkaar omgaan en aanvaarden dat de mens in staat is tot zowel goede als slechte dingen. Door al die facetten te omarmen, zullen ze uiteindelijk hun power verliezen. Dus zoek verbinding in plaats van te polariseren. We moeten ons niet focussen op wat we niet willen, maar op wat we wel willen. Zo worden we ons meer bewust van de eenheid en de onderlinge samenhang van alles.
We moeten ons niet richten op wat we niet willen, maar op wat we wél willen.
Favorieten van Juno: BOEK Spoedcursus verlichting, Tijn Touber MUZIEK Pianomuziek van Joep Beving BEAUTYTREATMENT Essentiele oliën, zo breng je de platenenergie in je lichaam ONTSPANNING Yoga, natuur, de zee REIS Australië en Nieuw-Zeeland PLEK OM TE ZIJN Mandali, een retraitecentrum in Italië
