Interview met Nero de Boer
Eigenlijk wilde hij tandarts worden maar toen hij werd uitgeloot koos hij voor het kappersvak. Nero werd geboren in Irak en heeft na keihard werken een nieuw leven opgebouwd in Nederland. Hij is eigenaar van 2 barbershops in Ermelo en Harderwijk en afgelopen jaar ging hij mee naar Lesbos om daar vluchtelingen te trainen in het vak.
Nero ging naar Lesbos om vluchtelingen te trainen
Voor vertrek sprak ik met hem.
- Daarom ja gezegd - Wij hebben een prachtig vak en ik wil dat aan deze mensen overdragen om ze zo verder te helpen, waardoor ze zelf ook weer andere mensen kunnen helpen.
- Dit hoop ik te brengen - Ik wil ze mijn vak leren. Het is een heel sociaal vak, waarbij het om mensen draait. Dat hoop ik die jongens ook bij te kunnen brengen.
- Verwachtingen - Ik vrees wel dat ik wat nare dingen ga zien, maar ik hoop wel dat ik perspectief kan bieden zodat die jongens echt het idee krijgen om met dit vak verder te kunnen.
- Hier hoop ik op - Het zou mooi zijn dat wij deze jongens kunnen trainen zodat zij het vak ook weer kunnen doorgeven aan mensen die daarna komen. En ik hoop mijn passie over te kunnen dragen.
Na terugkeer in Nederland spraken we uitgebreid over zijn ervaring en over hoe hij in het leven staat.
Beter mens
Ik wilde die gasten een stukje licht laten zien door daar een barbershop en een beautysalon neer te zetten. Op die manier wilde ik ze weer hoop geven. Natuurlijk heeft iedereen een hartstikke druk leven, ik ook. Maar ik wil wel altijd tijd vrijmaken voor dit soort dingen. Want uiteindelijk word je er zelf ook een beter mens van. Van huis uit heb ik meegekregen dat โwanneer je zelf te veel hebt, je daar een deel van weg moet gevenโ. Dat hoeft niet altijd geld te zijn, het kan ook liefde of kleding zijn, noem maar op. Natuurlijk ben ik gevormd door wat ik heb meegemaakt. Maar het is niet dat ik daardoor alleen vluchtelingen help. Hier in Ermelo help ik ook andere doelgroepen. Ik word zelf alleen maar rijker door anderen te helpen, zo ervaar ik dat. Je krijgt er zoveel voor terug. Daar doe ik het niet voor, maar zo werkt het wel.
Ik word er zelf een beter mens van door anderen te helpen.
Natuurlijk weten we dat er mensen op de vlucht zijn, dat is ten tijde van Mozes niet anders geweest. En de komende 3000 jaar zal dat ook niet anders zijn. Dus waarom zouden we daar niet met zโn allen iets aan doen? Ik zie dat wel een stukje verantwoordelijkheid die ik voel. En je hoeft niet meteen te vertrekken naar Lesbos om iets te doen, er kan ook iemand in je dorp wonen die hulp nodig heeft. Je kunt soms ook dichtbij huis verschil maken.
Kinderen & oorlog
Ik kom oorspronkelijk uit Irak, uit de Koerdische stad Slemani (bij de Iraanse grens). In 1997 kwam ik naar Nederland. De eerste paar maanden dat ik hier was, snapte ik niemand en dat was heel confronterend. Ik ben niet gevlucht, maar de situatie in Irak was natuurlijk wel moeilijk destijds. Er was burgeroorlog toen ik vertrok en toen ik geboren werd, was het land in oorlog met Iran. Daardoor heb ik in mijn jeugd veel ellende gezien. Ik wist niet beter, dat is ook het gevaar. Je leert ermee omgaan, het wordt โnormaalโ en je past je aan.
Een kind is onschuldig en heeft nooit om oorlog gevraagd, dat raakt me.
Onbewust denk ik nu dat ik daarom een beetje afstand heb gehouden van de kinderen op Lesbos. Want kinderen en oorlog, dat raakt me diep. Kinderen zijn zo onschuldig en puur en die worden dan met dit soort dingen belast waardoor ze geen kind kunnen zijn. Doordat ik de taal spreek, had ik diepere gesprekken met die jongens daar. Dan hoorde ik dat er kinderen met ooms en tantes mee waren gekomen omdat hun ouders niet meer leefden. Daar heb ik zoโn moeite mee. Een kind heeft daar nooit om gevraagd en niet alleen is het kind daardoor beschadigd, maar 3 generaties daarna ook!
Ik heb het zelf als kind ervaren en weet wat het is. Gelukkig heb ik er niets aan overgehouden en heb ik beide ouders nog. Maar ik had een vriendje op de basisschool en we speelden vaak bij elkaar thuis. Op gegeven moment was hij er niet meer, een bom op hun huis en de hele familie getroffen. Ik heb nooit kunnen begrijpen dat mijn beste maatje zo van me werd afgepakt en het raakt me nu nog steeds als ik erover praat.
Naar Nederland
Mijn oom woonde in Duitsland en toen ik 15 was, mocht ik 2 weken met vakantie komen. Ik ben nooit meer teruggegaan. Een paar jaar later zijn mijn ouders naar Nederland gekomen en daarom ging ik daar ook heen toen ik 17 was. Ik wilde heel graag tandarts worden, maar ik werd uitgeloot. Toen ben ik de kappersopleiding gaan doen en daar heb ik nooit spijt van gehad. Dat past bij me, het is een heel sociaal beroep.
Elk geloof heeft als doel om de wereld mooier te maken en om elkaar lief te hebben.
Ik probeerde echt te integreren. Ik ben moslim, maar mijn vrouw is christelijk. Wat dat betreft ben ik heel ruimdenkend. Elk geloof heeft als doel om de wereld mooier te maken en om elkaar lief te hebben. Er is geen geloof dat voor geweld is, dat bestaat niet. Soms ging ik met mijn vrouw mee naar de kerk. Maar ik merkte toen al snel dat sommige mensen hun hoofd van je afdraaien.
Om dezelfde reden heb ik de naam van mijn vrouw aangenomen toen we trouwden. Mijn eigen naam is Nero Baban, maar ik merkte dat 'Baban' toch echt anders werd behandeld dan 'de Boer'. Vooral als ik iemand moest bellen om wat te regelen. Nero Baban werd al snel een zeikerd gevonden, terwijl ze Nero de Boer serieus namen en werd teruggebeld. Dat is zo fout! Het gaat toch niet om de naam, maar om de persoon. We moeten daar echt eens mee ophouden!
Als Nero de Boer werd ik hier toch echt serieuzer genomen.
Aanpassen
Mijn ouders zijn ook heel ruimdenkend en dat heeft het voor mij wel makkelijker gemaakt om hier te integreren. Want vaak wordt iemand ook door de familie tegengehouden en dat is zo jammer. Ik snap het wel, maar als je ergens gaat wonen moet je je aanpassen. Je hoeft niet alles zo te doen als zij, maar je maakt het wel makkelijker voor jezelf als je je aanpast. Je komt dan veel verder in de maatschappij.
Ik voel me nergens echt thuis, maar maak mijn eigen thuis.
Ik voel dat ik mijn thuisland nooit meer terug kan krijgen. Mijn ouders zijn na de val van Sadam weer teruggegaan naar Irak, maar als ik daar ben voel ik me een vreemde. Maar dat ben ik hier ook. Er zijn toch altijd dingen die je mist, ik word โnooit een van hunโ, waar ik ook ben. Ik zeg altijd: ik voel me nergens echt thuis, maar als ik ergens ben maak ik dat thuis.
Van elkaar leren
Mijn kinderen neem ik af en toe mee naar de moskee, want ook mijn cultuur wil ik ze bijbrengen. 7 jaar geleden zijn we voor het eerst teruggegaan naar Irak en heb ik mijn gezin kunnen laten zien waar mijn wortels liggen. Daar worden ze alleen maar beter van. Daarom denk ik ook dat vluchtelingen een land juist rijkdom kunnen bieden. Qua normen en taal, we kunnen altijd wat leren van elkaar. Natuurlijk zitten er rotte appels tussen, maar daar kunnen we ook anders mee omgaan. De meeste mensen zijn namelijk gewoon mooi en nemen mooie dingen mee. Zo denk ik dat veel Nederlanders best wat kunnen leren van de gastvrijheid die ik ken uit Irak. Dat mis ik hier wel, vooral in de grote steden. Ik heb 8 jaar in Londen gewoond omdat ik het barbervak wilde leren, maar ik kende mijn buren niet. Hier zijn we altijd zo druk met ons eigen ding en dan vergeten we de wereld om ons heen.
Vluchtelingen kunnen een land juist zoveel rijkdom bieden.
Hierdoor kan ik me heel goed inleven in hoe het moet zijn voor asielzoekers. Maar daardoor heb ik ook gemerkt hoe belangrijk het is om je doel voor ogen te houden en nooit in een slachtofferrol te gaan zitten. Daar bereik je niets mee en met mij is het tenslotte ook goed gekomen.
Hard werken
Ik heb keihard moeten werken om te komen waar ik nu ben, je krijgt niets cadeau. Veel mensen willen het graan zien, maar niet de oogst. Als je iets wilt bereiken, dan moet je er wat voor doen. Dat heb ik die mensen op Lesbos ook willen meegeven. Ik hoop dat wat ze ook later gaan doen met hun leven, deze ervaring ze heeft kunnen inspireren om straks ook zelf een steentje bij te dragen.
Mensen willen vaak wel het graan zien, maar niet de oogst.
Ikzelf heb niet het idee dat ik door anderen ben geholpen, ik heb eerder het gevoel dat ik ben tegengehouden. Juist daarom wil ik andere mensen helpen, omdat het heel belangrijk is om hulp te ontvangen in een eenzame en moeilijke periode. Zoiets vergeet je nooit meer. Ik denk dat als er maar een paar mensen destijds in Nederland waren geweest om mij de weg te wijzen, ik nog verder zou zijn dan ik nu ben.
Alleen op de hei
De laatste 2 jaar ben ik me meer aan het verdiepen in spiritualiteit. Ik heb veel boeken van Rumi gelezen, die inspireren mij enorm. Als je alles vanuit positiviteit doet, geeft dat enorme rust. Dan kun je veel makkelijker met alles omgaan, ook met lastige dingen. Ik mediteer niet echt, maar tijdens de zomermaanden ga ik soms om half 5 in de ochtend naar de hei en dan ga ik daar zitten om naar de zonsopgang te kijken. Je ziet niemand, je hoort niets behalve de vogels. Als ik dan de eerste persoon met een hond zie lopen, ga ik weer naar huis. Dat is zo mooi, dan kom ik echt tot rust.
Innerlijke schoonheid
Being a barber is about taking care of people.
Echte schoonheid zit vanbinnen. In mijn vak zie ik dat ook. Natuurlijk doe ik mijn best om klanten โmooierโ te maken, maar ik ben tegelijkertijd ook bezig met innerlijke schoonheid door de gesprekken die ik heb. โBeing a barber is about taking care of peopleโ en daarin schuilt juist de magie. Natuurlijk is de buitenkant wel belangrijk, maar niet het belangrijkste. Op Lesbos heb ik dat ook ervaren, vooral bij de vrouwen. Als ik ze dan zag stralen buiten met een โlikje verf op hun gezichtโ, dan zie je wat een beetje make-up met iemand kan doen.
Liefde en geluk
Ik ben gelukkig als ik thuis ben met mijn kinderen en mijn vrouw. Als het thuis goed zit, kan ik de hele wereld aan. Daaruit put ik ook de kracht om anderen te kunnen helpen. Als de basis goed is ben je overal gelukkig, ook als je ongelukkige dingen tegenkomt. Want uiteindelijk kom je weer thuis en daar is het goed.
Ieder mens heeft een levensdoel.
Ik geloof absoluut dat iedereen een levensdoel heeft. Je bent geen mens als je dat niet hebt. Ik geloof alleen niet dat iedereen weet wat zijn of haar doel is. Dat is ook een stukje waarin we elkaar kunnen sturen en helpen om ons levensdoel te kunnen bereiken. Mijn levensdoel is om gelukkig te blijven. Liefde en geluk, dat is het allerbelangrijkste. Dat te ontvangen รฉn te geven. Want je kunt niet alleen maar nemen.
Favorieten van Nero: BOEK alle boeken van Rumi MUZIEK Koerdische muziek uit Irak BEAUTYTREATMENT dagje sauna ONTSPANNING zonsopgang kijken op de hei REIS Italiรซ, van Siciliรซ naar de Amalfi kust PLEK OM TE ZIJN thuis
(Coverfoto Michael Joseph Photography)
