Interview met Müfide Halaceli
Ze is geboren in Turkije en kwam in 1976 naar Nederland. Inmiddels is ze al ruim 35 jaar kapster en eigenaar van Müfide Hair & Art in Hengelo. Maar het gaat bij Müfide zeker niet alleen om de buitenkant. Graag zet ze zich ook in voor vrouwen die het minder goed hebben, of dat nu gevluchte vrouwen zijn in Nederland of kansarme vrouwen in Bolivia.
Müfide wil kansarme vrouwen verder helpen in het kappersvak
Müfide: “Ik ben geboren in een grensgebied van Turkije en Syrië – Antiochië - en ik kan me niet anders herinneren dat er bij elke oorlog vluchtelingen onze kant opkwamen. Wij hielpen deze mensen altijd, ik ben ermee opgegroeid. Ik weet nog dat er mensen op straat zaten die wij eten en kleding brachten. Deze ervaring heeft mij gevormd. Ook herinner ik mij dat wij daar heel vredig samenleefden met vier religies naast elkaar; Moslims, Armenen, Joden en Christenen. Mijn schoolvriendinnen hadden allemaal verschillende geloven en dat was nooit een probleem.”
Door goede doelen te ondersteunen, hoop ik ook anderen te inspireren om hun steentje bij te dragen
Vrouwen helpen in het kappersvak
In 2006 ben ik voor de stichting Cordaid 2 weken naar Bolivia gegaan om daar vrouwen les te geven in het kappersvak. Voordat ik ging had ik allemaal producten en tools ingezameld om daar achter te laten. Die vrouwen waren heel arm, maar ze waren enorm leergierig en hongerig naar kennis. Ze luisterden echt de hele dag aandachtig. Dat is wel een verschil met hier. Het mooie van dat project was dat die vrouwen na afloop in aanmerking konden komen voor microkrediet. Met een aantal van deze vrouwen heb ik nog steeds contact en velen zijn een eigen zaak begonnen. En in 2009 heb ik een project gedaan, waarbij ik een jaar lang elke maandag cursussen gaf aan vrouwelijke vluchtelingen die kapster wilden worden. Dat was toen de 1e instroom uit het Midden Oosten, waaronder veel Syriërs en Afghanen. Het was zo mooi om te zien hoe goed die vrouwen met hun handen kunnen werken. Na afloop kregen ze een oorkonde, zodat ze echt het gevoel kregen serieus genomen te worden.
Als je een goed doel wilt steunen, dan kijk je toch niet welke godsdienst daarachter zit?
Stel je voor dat je alles achter moet laten?
Toen ik dat project voor Cordaid ging doen, wat een Katholieke organisatie is, kreeg ik weleens opmerkingen dat dit raar was omdat ik Moslim ben. Dat vind ik zulke domme dingen om te zeggen! Als je een goed doel wilt steunen, dan ga je toch niet eerst kijken welke godsdienst erachter zit? Ik ben in een moslimland geboren, maar dat is heel wat anders dan moslim zijn. In Turkije zijn heel veel verschillende stromingen. Ik ging daar nooit naar een moskee en ik hoefde ook niet te vasten. Maar tijdens de Ramadan gingen we wel samen eten met mensen van andere religies.
Vluchtelingen
Als je de taal niet spreekt, hoor je nergens bij.
De weerstand die ik hier soms merk bij de laatste instroom vluchtelingen, vind ik vreselijk. Ook denk ik dat de politiek en media hun steentje bijdragen om dat gevoel van angst te versterken. Want stel je voor dat het jou overkomt en je alles achter moet laten. Hier is het ook gebeurd toen mensen na de 2e wereldoorlog vertrokken om een nieuw bestaan in Canada en Australië op te bouwen.
Aan de ene kant zie je dat de maatschappij egocentrischer is geworden, maar gelukkig zijn er ook mensen die willen helpen. Ik zie dat ook bij de interactie tussen mijn klanten en een van mijn medewerksters, die hier ook als vluchteling is gekomen. Maar als je dan vervolgens leest dat een vluchtelingengezin hier in Twente is aangevallen, doet mij dat heel veel pijn. Maar mensen om me heen zijn gelukkig niet zo. Ik denk wel dat de media dit soort negatief nieuws moet negeren. Gewoon geen aandacht aan schenken.
Mislukte integratie
Integratie is een van de grootste problemen in Nederland, dat is hier echt mislukt. Daar zou veel meer aandacht voor moeten worden. Kijk alleen al naar het lesgeven. Mijn medewerkster heeft daar recht op en gemeentes betalen veel aan dit soort organisaties. Maar de docenten zijn vaak niet adequaat genoeg om die mensen echt iets bij te brengen. Je hebt hier mensen die hier al 40 jaar wonen en zichzelf nog steeds niet kunnen redden. Het is maar een kleine groep die wel goed geïntegreerd is.
Toen ik naar Nederland kwam, was ik net afgestudeerd. Maar ik was nieuwsgierig van aard. Bovendien geloofde ik dat als je de taal niet spreekt, je nergens bij hoort. Dat is altijd mijn motto geweest en ik wilde overal bij horen. Maar toen ik hier kwam was er geen enkele instantie die mij de taal kon leren. Ik heb Nederlands geleerd door veel te lezen en te oefenen. De enige opleiding die ik hier had, was de kappersopleiding.
Best of both worlds
Inmiddels voel ik me 100% Nederlands, ik woon hier nu 40 jaar en al mijn vrienden wonen hier. Maar natuurlijk heb ik een nauwe band met mijn geboorteland Turkije. Mijn moeder woont ook nog daar en ik heb er verder nog vrienden en familie wonen. Maar ik denk dat dit heel goed naast elkaar kan bestaan, ik geniet juist van de ‘best of both worlds’. Soms mis ik weleens dingen uit Turkije, zoals het eten en muziek. En de hechte familiebanden. Samen eten en feesten, heerlijk! Maar ik kan ook een patatje lekker vinden en ik luister graag naar Marco Borsato. Mijn dochters zeggen altijd tegen mij dat ze zich juist zo rijk voelen omdat ze van beide culturen het beste hebben meegekregen. Zo vind ik de Nederlandse nuchterheid heerlijk. Eerst tot 10 tellen en dan pas een beslissing nemen. Oosterse mensen duiken gelijk in hun emotie, maar dat is niet altijd goed.
Af en toe rust
Ik doe aan yoga en besteed ook aandacht aan mindfulness en meditatie, maar het is niet zo dat ik dat vanuit een geloof bekijk. Ik doe dit nu al 5 jaar, ik merk dat ik hierdoor meer kan relativeren. Ik zie het als een reset van de harde schijf in mijn hoofd. Vooral als je een drukke baan hebt en een eigen onderneming, is dat belangrijk. Af en toe rust is dan heel fijn.
Fijn om iets te geven
Door goede doelen te ondersteunen, hoop ik ook anderen te inspireren hun steentje bij te dragen. Bovendien vind ik het fijn om een ander iets te geven, je krijgt daar zoveel voor terug. Ik help vluchtelingen graag omdat ikzelf hier ook ooit kwam zonder de taal en de cultuur te kennen en ik weet dus uit ervaring hoe fijn het is als iemand zich dan om je bekommert. Ik wil graag iets doen voor meisjes en vrouwen, waar dan ook ter wereld. Want in veel landen zijn het de vrouwen die de jongens opvoeden. Daarom vind ik de stichting – Let Girls Learn - van Michelle Obama zo fantastisch. Als je een vrouw helpt, dan help je het hele gezin.
Favorieten van Müfide: BOEK Becoming, Michelle Obama MUZIEK Muziek van de Libanese zangeres Fayrouz ONMISBAAR PRODUCT The Morning Cream van Aveda ONTSPANNING Yoga REIS Alaska PLEK OM TE ZIJN Lekker thuis met de kleinkinderen
