Gelukkig zonder filter
In een maatschappelijke opvang heb je een diversiteit aan mensen met ieder een eigen achtergrond, levensstijl en verhaal.
Naast een 'veilige haven' en onderdak is de opvang ook een ontmoetingsplek. Sommige bewoners hebben al jaren niet in contact gestaan met anderen omdat zij contact bewust hebben vermeden. Uit schaamte, ruzie, schulden of gewoon het vertrouwen in de mensheid zijn verloren waardoor iedereen op afstand wordt gehouden, dus geen vangnet. Bij sommigen heeft de situatie een enorme impact gehad waardoor zij ook hen zelf zijn kwijtgeraakt en een 'nieuwe ik' hebben gevormd met een nieuwe strategie en persoonlijke filter.
Joep
Neem bewoner Joep. Een 50 jarige man die letterlijk 10 jaar buiten heeft geslapen, totaal afgezonderd van de buitenwereld. Hij is moeilijk te verstaan, wat niet met zijn Haagse accent te maken heeft maar met zijn spraak. Soms komt hij onverwachts met uitspraken waar je normaliter op zijn minst je wenkbrauwen omhoog zou halen. Soms seksistisch, neigende naar racistisch, bij onbegrip ook wel agressief in zijn taal met veel geschreeuw en gevloek erbij.
Hij ratelt maar door, van de hak op de tak, veel gelach en veel gevloek. Bij hem hoor je dat er geen filter op zit, waardoor je als personeel soms wel tussen moet komen. Niet iedereen staat te wachten op bepaalde uitingen en kan hiermee omgaan. Het boeit Joep verder ook niet.
Geen filter
Hij voelt zich gelukkig nu. Hij zegt wat hij denkt, koopt wat hij wil, eet wat hij wil, en draagt wat hij wil. Hij lijkt helemaal zichzelf, ondanks dat hij speed gebruikt en hij spreekwoordelijk soms als 'een stuiterbal' op en neer stuitert en van alles roept wat in hem opkomt. Veel medebewoners bewonderen hem als persoon. Hij deelt shag als anderen dat niet hebben of geld en hij laat mensen ook lachen. Hij heeft geen filter, ook niet in zijn kledingstijl. Spijkerbroek en overhemd, soms besmeurd met koffie of melk, vertrapte sportschoenen. Hij vindt het goed zo, hij vind het mooi.
Op straat
Alles ligt op straat zegt hij. Jassen, tv's, kabels, meubels, en speelgoed. Je hoort Joep al van ver aankomen, door zijn gepraat, vaak ook tegen zichzelf. Als hij binnenloopt laat hij trots zien wat hij heeft gevonden met een brede glimlach op zijn gezicht, wat hem een goed en mooi geheel maakt als mens.
Foto: Lima Fotografie
