Als het glas niet meer halfvol is, pak ik een kleiner glaasje
Stel je eens voor: eindelijk loopt alles weer lekker in je leven. Je hebt een goedlopende kapperszaak & schoonheidssalon en dan krijg je ineens te horen dat je ziek bent. Ongeneeslijk. Het overkwam kapster Gaby Damen van Your Changes uit IJsselstein afgelopen februari. En meteen daarna moest ze ook nog eens dealen met de sluiting van haar salon vanwege de coronacrisis. Hoeveel kan een mens verdragen?
Maar Gaby is geen type om bij de pakken neer te zitten. Voor haar is het glas altijd halfvol en zoals ze zelf zegt: โAnders pak ik wel een kleiner glaasjeโ. Deze onderneemster heeft zoโn onvoorstelbare positieve mindset, daar kunnen de meesten van ons wat van leren. Het is een eer om onze nieuwe rubriek โInnerMind Storiesโ te mogen starten met deze inspirerende powervrouw!
Haar moeder, die ook kapster was, heeft Gaby de liefde voor het vak bijgebracht. Gaby vertelt dat ze als klein meisje regelmatig heeft rondgehuppeld in de kapsalon en dat vooral de gezelligheid haar zo aansprak. Ze ging de kappersopleiding doen en startte met werken in diverse salons en later als ambulant kapster. Daarna heeft ze even een salon aan huis gehad en toen โ nu precies 15 jaar geleden โ begon ze haar eigen salon โYour Changesโ in pand met meerdere beauty-disciplines onder รฉรฉn dak. Maar 2020 werd helaas niet het jubileumjaar dat Gaby zich had voorgesteld.
Gaby: โWe begonnen in 2005 en de zaken liepen meteen goed. Maar toen kwam in 2012 de crisis en werd het erg lastig. De meeste ondernemers in ons pand moesten hierdoor stoppen. Op gegeven moment was ik alleen maar bezig met alles regelen voor anderen en moest ikzelf ook nog mijn zaak runnen. Wij waren uiteindelijk de enige die het overleefden en daar sta je dan als alleenstaande moeder met 2 dochters. Ik was al heel jong weduwe (29 jaar), ben daarna weer getrouwd en na 10 jaar gescheiden. Mijn 2 dochters (nu 19 en 22 jaar) wonen bij mij. Ik heb veel geleerd van die periode en ben er trots op dat ik het heb gered. Na die periode zijn er nieuwe ondernemers bij gekomen, dit keer van een heel ander kaliber. De zaken gingen heel goed totdat ik begin dit jaar klachten kreeg en toch even naar de huisarts ging.โ
Van het kastje naar de muur
In het begin werd ik een paar keer naar huis gestuurd en voelde ik me niet serieus genomen. Pas toen mijn klachten veel erger werden, werd ik gecontroleerd. Het was begin februari toen ik het te horen kreeg. Longkanker, helemaal uitgezaaid. Een paar weken later moest ik met spoed naar het ziekenhuis, waar ik te horen kreeg dat ik het komende weekend waarschijnlijk niet meer zou halen. De dag nadat ik uit het ziekenhuis kwam, moesten alle salons dicht. In die bizarre lockdown-periode startte ik met chemotherapie, die heel gelukkig goed aansloeg.
Ik kijk liever naar wat ik wel heb, het altijd nรณg slechter.
Waar put je kracht uit, wat is jouw โgeheimโ?
Mijn glas is altijd halfvol, ik kijk wat ikzelf kan doen om het tij te keren en denk liever in oplossingen. Daarom kijk ik liever naar wat ik wรฉl heb, want in mijn ogen kan alles altijd nรณg slechter. Mijn vader zei altijd: โEen mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreestโ. Ik ben niet een type om bij de pakken neer te zitten, ik doe liever iets om het beter te maken. Ik weet nog dat ik daar lag, in een ziekenhuisbed in mijn woonkamer en dat ik middenin de nacht na wat tranen toch plannen ben gaan maken hoe ik tijdens de lockdown in contact kon blijven met mijn klanten. Veel dingen zie ik als een uitdaging, zodat ik de situatie kan ombuigen naar iets positiefs.
Het tij keren
Je kunt het tij vaak zelf keren door creatief na te denken, vindt Gaby. En door niet op korte termijn te denken. Soms moet je door een diep dal om te komen waar je wil. Want ook nu er van lange termijn voor Gaby zelf geen sprake meer is, denkt ze vooral aan de mensen die ze achter moet laten.
Gaby: โIk wil de zaak goed achterlaten voor mijn personeel en voor mijn kinderen. Dat ben ik aan ze verplicht, want ze hebben mij dit jaar zo enorm gesteund. Daarom wil ik niet dat ze straks als ik dood ben denken, wat heeft ze een zooi achtergelaten. Ik ben heel blij dat mijn dochter Lynn vanaf januari in de salon gaat werken. Ze heeft net de kappersschool afgerond en het is de bedoeling dat zij straks de zaak overneemt.โ
Acceptatie
Ik ben een typische adhdโer en heb veel impulsieve dingen in mijn leven gedaan, zonder direct aan de consequenties te denken. Maar ik heb geen dag iets gedaan wat ik niet leuk vind en altijd de gevolgen van mijn beslissingen kunnen accepteren. Ik probeer heel erg in het moment te leven. Het hier en nu is alles wat zeker is, er zijn geen garanties in het leven, dat heb ik wel geleerd.
Ik kan gelukkig zeggen dat ik uit het leven heb gehaald wat erin zat.
Ook nu kan ik accepteren dat ik er straks niet meer ben, waarom zou ik daar verbitterd over zijn? Het komt toch wanneer het komt en ik kan gelukkig zeggen dat ik mijn leven ten volste heb geleefd. Ik heb nergens spijt van en eruit gehaald wat erin zat. Natuurlijk heb ik weleens domme dingen gedaan, maar daar heb ik ook weer van geleerd. Het ergste vind ik het voor mijn kinderen. Dat ze hun moeder gaan verliezen, dat ik straks geen oma voor hun kinderen kan zijn en ze niet meer kan steunen. Want meiden kunnen toch niet zonder hun moeder?
Tussen hemel en aarde
Wel geloof ik dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik ben katholiek opgevoed, maar in mijn wezen met ik meer in Boeddhist. Toen die coronacrisis net begon heb ik wel gezegd: dit is een straf van moeder natuur omdat we niet goed zijn omgegaan met de aarde. Ik geloof ook dat er nog veel meer aankomt. Maar zo moeten we allemaal onze lessen leren.
Ik geloof dat deze coronacrisis een straf is van moeder natuur.
Ik heb veel op mijn bord gekregen in dit leven, maar daar heb ik ook veel van geleerd. Misschien heb ik mijn lessen in dit leven al gehad en ben ik een oude ziel? Bang voor de dood ben ik niet. Ik geloof in ieder geval niet dat het hierna voor mij ophoudt en stiekem hoop ik straks mijn ouders en mijn 1e man weer terug te zien.
Nieuwe inzichten
Wat ik in deze periode wel heb gemerkt is dat mensen voor je klaarstaan, waarvan je het helemaal niet had verwacht en dat er helaas ook mensen zijn die je laten vallen, waar je meer van had verwacht. Daar kan ik wel moeite mee hebben, dat mensen soms zo weinig empathie kunnen tonen. Ook gedurende deze periode kan ik versteld staan wat mensen zeggen of doen. Protesten met vernielingen als gevolg, anderen zwartmaken op social media. Het gaat soms ook nergens over. Zoals die Zwarte Piet discussie. Als het anderen kwetst, dan stop je er gewoon mee. Dan is het gewoon โPietโ, geen kind zal daar moeilijk over doen. Waarom moet dat allemaal zo respectloos?
Er is zoveel negativiteit, dat ik me soms afvraag waar mensen de tijd vandaan halen. Al die energie die je erin stopt om een ander af te maken, kun je gebruiken voor het opbouwen van je eigen zaak. Ook in de branche hoor je veel geklaag. Ik denk dan: hou op met zeuren en ga wat doen. Je gaat in deze periode echt een verschil merken tussen de echte ondernemers en de rest. Ik vind het dan ook fantastisch om te zien wat bijvoorbeeld de mensen in de horeca voor innovatieve oplossingen verzinnen.
Als we samen de schouders eronder zetten, komen we veel verder in deze branche.
Welke boodschap zou je achter willen laten?
De kappersbranche zou veel meer de handen ineen moeten slaan, alleen zo kunnen we samen dit corona probleem oplossen. Dat geldt ook voor leveranciers. Help elkaar en accepteer dat 80% winst ook goed is. Als we meer delen, de schouders er samen onder zetten, komen we veel verder. En respecteer elkaar en accepteer elkaar hoe je bent. Word niet boos als een ander er anders over denkt, maar laat iedereen in zijn eigen waarde.
